✍️ One Day as a Yuri Novelist – Part 2
เมื่อฉันขังตัวเองไว้กับตัวละครหญิงสองคนในห้องเดียวกันทั้งวัน
When I locked myself in with two female characters all day long.
การเป็นนักเขียนนิยายยูริ ไม่ใช่แค่การวางพล็อต หรือพิมพ์ตัวหนังสือลงหน้า word เท่านั้น…
Being a yuri novelist isn’t just about plotting or typing on Word…
มันคือการใช้เวลาเป็นวัน อยู่กับตัวละครหญิงสองคนที่มีความรู้สึกซับซ้อน
It’s spending entire days with two women whose feelings are deeply complex.
สายตาเปลี่ยนไปทุกครั้งที่สบกัน และโลกทั้งใบดูจะหยุดนิ่งในช่วงจังหวะระหว่างคำว่า “เจ้า” กับ “ข้า”
Their gazes shift with every glance, and time seems to freeze between “you” and “me.”
หนึ่งในความท้าทายคือ “การเขียนฉากโรแมนติก”
One of the biggest challenges was writing romantic scenes.
ไม่ใช่เพราะไม่กล้าเขียน…แต่เพราะในหัวมันชัดมาก…
Not because I was shy—it's because the vision in my head was too vivid…
ชัดในแบบที่ฉันรู้ว่าฝ่ายหนึ่งกระพริบตากี่ครั้งก่อนจะยิ้มให้อีกคน
So vivid I knew how many times one blinked before smiling at the other.
ชัดในแบบที่รู้ว่าเสียงลมหายใจจะขาดห้วงลงช่วงประโยคไหน
I could hear which line would make her breath hitch.
แต่ปัญหาคือ…ฉัน “เขียนทั้งหมดนั้นไม่ได้”
But the problem was... I couldn’t write all of that.
ต้องเลือก ต้องตัด ต้องลดรายละเอียดบางอย่างเพื่อให้บทอ่านลื่น
I had to choose, trim, and simplify to make it flow.
และ…ซีน “ชมจันทร์” คือซีนที่ฉันชอบที่สุด
The “moon gazing” scene was my absolute favorite.
ทรงพรมจูบแนบเนานงนวลน้อง
ค่อยประคองออดอ้อนนงไฉน
ค่อยประคองออดอ้อนนงไฉน
อ่านซีนนี้เต็ม ๆ ได้ในนิยายเลยนะคะ 😉
You’ll find the full scene in the novel 😉
ใครรู้จักจินดา จะรู้ว่าเธอไม่ธรรมดาในวัยฮอร์โมนเลยแหละ
Those who know Jinda will agree...she’s no ordinary teen.
🎧 เพลงคือบรรยากาศของตัวละคร
🎧 Music is the soul of a scene
ฉันเปิดเพลง “คนละภพ” เวอร์ชั่นทวิภพมิวสิคัล ของคุณกบ ทรงสิทธิ์ วนไปหลายรอบมาก
I kept looping “Kon La Phop” (Musical Version) by Kob Songsit.
ความอบอุ่นในเสียงร้อง กับเนื้อหาที่ว่าด้วยความรักระหว่างคนจากต่างภพ
Its warmth and lyrics about lovers from different lifetimes…
มันเหมือนเป็นตัวแทนองค์ราชินี...ผู้ที่รักอย่างสงบ รออย่างมั่นคง และอ่อนโยนโดยไม่ต้องเอ่ยอะไรออกมามากมาย
It embodied the Queen...loving calmly, waiting patiently, gentle without a word.
แม้จะไม่มีซีนหวือหวา แต่ทุกการกระทำ ทุกคำพูดของพระองค์ เหมือน “คลื่นใต้น้ำ” ที่ซัดใจจินดา
No flashy scenes, but her actions hit Jinda like a tide beneath still waters.
วันทั้งวันฉันอยู่กับสองตัวละครนี้
I spent the entire day with these two characters.
อยู่ในห้องเล็ก ๆ ที่เปิดเพลงเย็นๆและมองใบไม้ไหวนอกหน้าต่าง
In a little room, with classical music and rustling leaves outside.
เขียนแล้วลบบ้าง เขียนแล้วตัดทิ้งบ้าง
Writing, deleting, editing again.
แต่นั่นแหละ...มันคือชีวิตของนักเขียนคนหนึ่งที่กำลังหลงรักโลกที่สร้างขึ้นกับมือ 💕
And that...was a writer in love with her own little world. 💕
📌 ตอนหน้า: “ค่ำคืนที่ฉันกลับมาอ่านสิ่งที่เขียน แล้วร้องไห้เบา ๆ กับมัน”
Next time: The Night I Re-read My Chapter and Cried a Little
✍️อ่านตอนที่แล้ว: 1 วันของนักเขียนนิยายยูริ ตอนที่ 1
A Day in the Life of a Yuri Author – Part 1
