1 วันของนักเขียนนิยายยูริ ตอนที่ 3
“ค่ำคืนที่ฉันกลับมาอ่านสิ่งที่เขียน แล้วร้องไห้เบา ๆ กับมัน”
(The Night I Re-read My Chapter and Cried a Little)
 |
| 🔗Read & Feel the love |
ในระหว่างที่ฉันเขียน “องค์หญิงรัชทายาท” ชีวิตก็ยังคงหมุนต่อในแบบที่มันเป็น—ฉันยังคงทำงานประจำเหมือนคนทั่วไป มีประชุม มีไฟล์ต้องส่ง และมีงานที่รอหลังปีใหม่เหมือนระเบิดลูกใหญ่ที่นับถอยหลังอยู่
While writing "The Crown Princess," my life kept spinning as usual—I still had my day job like everyone else, with meetings, deadlines, and post-holiday work waiting like a ticking time bomb.
ช่วงเวลานั้นเป็นฤดูที่เรียกว่า “หลังคริสต์มาส” ซึ่งหลายคนอาจใช้พักใจ แต่สำหรับบริษัทที่ฉันอยู่ มันคือ สองไตรมาสสุดท้าย และฉันคือทหารที่อยู่แนวหน้า
That period, known as "post-Christmas," might be a time of rest for many—but in my company, it marked the final two quarters, and I was a front-line soldier.
แต่พอตกเย็น ฉันกลับบ้าน ถอดหน้ากากพนักงาน… นักเขียนสาวยูริก็กลับมาสิงร่าง
But in the evening, once home and off the employee mask... the Yuri novelist in me returned.
ฉันเปิดไอแพดเพื่อดูว่าตอนที่เพิ่งลงไป มีใครเมนต์อะไรไหม มีใครรู้สึกกับฉากนั้นบ้างไหม มีใครรักจินดากับองค์ราชินีเหมือนฉันหรือเปล่า
I opened my iPad to check if anyone had commented on my latest chapter. Did anyone feel something from that scene? Did anyone love Jinda and the Queen like I did?
...แต่คอมเมนต์ที่รอก็ไม่มา ใจมันแป้วอยู่นิดหน่อยค่ะ ยอมรับตามตรง
...But the comments I was waiting for didn’t come. My heart sank a little, I admit.
แต่ฉันก็เตือนตัวเองว่า “นี่ไม่ใช่การวิ่งแข่ง” เราไม่ได้เขียนเพื่อแข่งกับใคร... เราเขียนเพราะเรารักสิ่งนี้
But I reminded myself, “This isn’t a race.” I’m not writing to compete… I write because I love it.
แล้วฉันก็เริ่มทำสิ่งที่อันตรายที่สุดสำหรับนักเขียนมือใหม่ “เปิดอ่านนิยายตัวเองตั้งแต่ตอนแรก”
Then I did the most dangerous thing a new writer can do—“I re-read my novel from the very beginning.”
ใช่ค่ะ... แล้วก็ร้องไห้เบา ๆ กับบางฉากที่ตัวเองเขียน
Yes… and I cried a little at some of the scenes I had written.
ไม่ใช่เพราะเศร้า ไม่ใช่เพราะรู้สึกว่ามันดีเหลือเกิน แต่เพราะฉันได้สัมผัสบางความรู้สึกที่ “เป็นความรัก” จริง ๆ
Not because it was sad. Not because it was brilliant. But because I touched something that felt like true “love.”
ฉันไม่ได้เขียนยูริเพราะมันกำลังเป็นกระแส ฉันไม่ได้เขียนเพื่อให้มันหวือหวา แต่ฉันเขียนเพราะ... ความรักของคนสองคน มันคือความรัก ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม
I didn’t write Yuri because it’s trendy. I didn’t write it for sensationalism. I wrote it because… love between two people is love, no matter the gender.
บางฉาก อย่างตอนที่องค์ราชินีแค่ “เงียบไปหนึ่งอึดใจ” และจินดาก็รับรู้ว่าอีกฝ่ายกำลัง “อดกลั้นบางอย่างไว้”
Some scenes...like when the Queen paused for just a heartbeat, and Jinda knew she was “holding something back”—
ฉันรู้สึกว่ามันคือความเข้าใจโดยไม่ต้องพูด มันคือการจับมือกันในใจโดยไม่มีคำว่ารัก
I felt it was understanding without words. It was holding hands in the heart without saying ‘I love you.’
ความรู้สึกนั้นมันจริงสำหรับฉัน แม้ในชีวิตจริงฉันจะไม่เคยเดทกับผู้หญิง แต่ความรักแบบนั้น…ฉันเข้าใจมันได้ และฉันเขียนมันด้วยความเคารพ ไม่ใช่เพื่อความแฟนตาซี
That feeling was real to me. Even though I’ve never dated a woman, I understand that kind of love. And I write it with respect—not for fantasy.
คืนนั้น ฉันรู้เลยว่า ถึงจะมีคนอ่านแค่หนึ่งคน คือฉันเอง แต่นิยายเรื่องนี้มี “หัวใจ” จริง ๆ
That night, I realized even if there was just one reader me this novel truly had “a heart.”
และนั่นแหละคือคืนที่ฉัน “กลับมาเชื่อในงานเขียนของตัวเองอีกครั้ง”
And that was the night I “believed in my writing again.”
สุดท้ายนี้... ขอบคุณทุกคนที่เปิดใจอ่าน ที่ไม่มองว่าความรักของผู้หญิงสองคนต้อง “พิสูจน์ตัวเอง” และขอบคุณที่ปล่อยให้ฉันเขียน...แม้จะไม่มีคำว่า “เพอร์เฟกต์” แต่มันคือความรักที่เขียนด้วยใจจริง 🩷
Finally… thank you to everyone who reads with an open heart. Who doesn’t think love between two women needs to “prove itself.” Thank you for letting me write… even if it’s not “perfect,” it’s love written with true intent. 🩷
✍️อ่านตอนใหม่: เขียนเล่มสองอยู่ดี ๆ เล่มสามก็โผล่มาก่อกวนแบบน่ารัก ๆ
Read Part 4: Just casually writing Book Two… when Book Three barged in with its cuteness
✍️รวมบันทึกของนักเขียนยูริผู้(มัก)เขียนไม่ออก
Read more "Yuri Author Diaries"
✍️อ่านต่อ: เบื้องหลังตัวละคร "ราชินีอิสราวดี"
Behind the Character: Queen Isarawadee
✍️ อ่านต่อ เบื้องหลังตัวละคร “จินดา"
Behind the Character: Lady Jinda
✍️ไปหน้ารวมเบื้องหลังนิยาย
Behind the books
